Eindhovense rapper DADA vertelt zijn verhalen ritmisch, als een dichter, in het Nederlands, in dialect. Met beats en live instrumenten, rap en zang. Met zijn experimentele hiphop zoekt hij niet alleen de grenzen van het genre op, maar ook de grenzen van de geaccepteerde normen binnen een hiphop-cultuur die doordrenkt is van machismo.

Na twee afgeronde muziekopleidingen en jarenlange podiumervaring als MC van collega-muzikant Diggy Dex, werd het tijd voor DADA om zijn eigen verhalen te vertellen, op zijn eigen manier. Verhalen over ingewikkelde familiebanden, buitensporig drankgebruik en hoe hij in aanraking kwam met jeugdzorg. Over zijn strijd met agressie en paniekaanvallen. Thema’s die volgens DADA te vaak onderbelicht blijven, weggeschoven onder liedjes over hard gaan, geld maken en dikke feestjes. Thema’s die groots en zwaar lijken, maar voor zoveel mensen zo herkenbaar zijn.

Daan Rijkers, de in Uden geboren muzikant achter DADA, leidde zijn stage name af van het Dadaisme; een culturele beweging die vlak na de eerste wereldoorlog ontstond waarin kunst werd gebruikt als middel om de schijnheilige waarden van de toenmalige 'beschaafde' wereld aan te vallen. DADA voelt zich verplicht iets anders te maken binnen de hiphop, iets wat echt is. Dus rapt hij open en dichterlijk over zijn ervaring met mentale gezondheid, hulpverlening, justitie en medicatie. Juist omdat dit geen uniek verhaal is. 

Zijn eerste aanraking met mentale zorg was verplicht. Bestempeld met een ‘agressie-reguleringsprobleem’ werd de rapper op jonge leeftijd na enkele incidenten op straat en thuis, door justitie en jeugdzorg uit huis geplaatst. Bij gebrek aan een beschikbaar gastgezin kwam Rijkers terecht in een penitentiaire inrichting; de gevangenis in Grave. Een heftige tijd waar de rapper veel leerde over zichzelf. Maar, ook over de zwarte gaten in het hulpverleningssysteem waar jongeren te vaak als een casus langs lange trajecten van verschillende hulpverleners en zware medicatie moeten. 

Hij kwam er goed vanaf. Heeft een woning, werk en vond missie in zijn muziek. Toch is DADA’s verhaal geen heldenverhaal met een Hollywood ending. Hij kent nog steeds angsten, kreeg de diagnose bi-polaire stoornis en op zijn laatste EP ‘Issum’ hoor je hoe de rapper een paniekaanval heeft op het nummer ‘BIETJE PRATEN’. En dat is precies wat DADA wil doen; een bietje praten over shit waar niemand het over lijkt te durven hebben. Voor iedereen die door diezelfde shit gaat en denkt dat spreken over mentale (on)gezondheid een teken van zwakte is. 

Na twee EP’s en vele liveshows met als hoogtepunt het voorprogramma van Rico & Sticks in een uitverkochte Effenaar, wil DADA meer. Meer dan alleen muziek. Voor zijn nieuwste project zet de rapper techniek, design en wetenschap in om het stigma rondom geestesziekten en de soms nog steeds zo schijnheilige waarden van de ‘beschaafde’ wereld aan te vallen.