Twee powervrouwen voor de prijs van één op 9 april in De Pul! Zet je fluorizerende zonnenbril alvast op voor Inge van Calkar, een bewezen kracht in de Nederlandse popscène (compleet met een 'Beste Artiest van het Noorden' award). En sprint naar de voorste rang voor Celine Rae, een steunpilaar binnen de Udense popmuziek en net terug van haar reis naar Noorwegen waar ze een artiestendocumentaire heeft opgenomen. Kortom, catchy en internationaal-klinkende popnummers met deze dansende dames.

INGE VAN CALKAR

Ze wordt ‘de Nederlandse Kylie Minogue’ genoemd – zelf zegt ze in dat geval liever Kylie meets Garbage – en onlangs werd haar performance in de pers met Blondie vergeleken.
Maar Inge van Calkar is natuurlijk gewoon Inge van Calkar.



Ze wordt geboren in Bunschoten, op 8 augustus 1984. Op haar dertiende krijgt ze een gitaar van haar zus en niet veel later richt ze haar eerste bandje op: Ysis, samen met klasgenoten Sanne Hans en Ilse Gerritsen. Ze boeken aardig wat succes, spelen op Oerol en Bevrijdingsfestivals en brengen in 2003 een EP uit met vier nummers. In 2008 stoppen ze; Sanne Hans wordt het gezicht van Miss Montreal, Inge richt de band Zaza op, waarmee ze optreedt in De Wereld Draait Door en uitgeroepen wordt tot 3FM Serious Talent. Daarna gaat ze solo verder onder haar eigen naam.

Er volgt in 2014 een debuutalbum, genaamd 'Inge van Calkar'. en akoestisch album, met pop- en folkliedjes, dat positief wordt ontvangen door recensenten van o.a. 3voor12 en Oor Magazine. in 2016 maakt ze een tweede album, maar besluit het niet te releasen; ze is ineens helemaal klaar met de ingetogen liedjes. Het moet anders. In 2020 verschijnt haar EP Full Color, gemaakt in samenwerking met haar huidige producer Gordon Groothedde. De eerste single Touchdown wordt TopSong op NPORadio2 en sindsdien is Inge van Calkar niet meer van de radio af te slaan. In de zomer van 2020 maakt ze een videoclip op het dak van het Groninger Forum en in januari 2021 wint ze tijdens ESNS de Popgala Noord award voor Beste Artiest van het Noorden.

Het is nog maar het begin. Maak het live mee in De Pul.

CELINE RAE

Celine Rae (25, Uden) maakt krachtige, 90’s pop-geïnspireerde muziek met moderne trap- en urban invloeden en wordt vergeleken met Noorse artiesten als Julie Bergan en Astrid S. Ze is naast popartiest ook afgestudeerd muziekdocente. Haar gloednieuwe 1 uur durende documentaire ‘My Way to Norway’ is vanaf nu in afleveringen te zien op het YouTube-kanaal van Celine Rae. Fans kunnen ook de gehele documentaire - inclusief bonusmateriaal - aanschaffen op www.celinerae.com. Het nummer ‘My Way’ is te streamen op alle muziekplatformen.



In een intieme documentaire deelt de Udense popzangeres Celine Rae (25) haar reis door haar tweede thuisland Noorwegen en de weg naar het debuteren van haar nieuwste single ‘My Way’ op de Noorse radio. In de documentaire ‘My Way to Norway’ - die in maart in première ging - zien kijkers hoe Celine Rae met haar band naar Noorwegen reist, het land dat ze al van kinds af aan jaarlijks bezoekt en waar haar eerste nummers zijn geschreven. ‘My Way to Norway’ toont op intieme wijze hoe Celine Rae op zoek gaat naar de connectie met haar jonge zelf en naar de oorsprong van haar liefde voor Scandinavische popmuziek. Kijkers zien ook hoe tijdens haar bezoek aan de stad Oslo haar nieuwe single - het 90’s geïnspireerde strijdlied ‘My Way’ - voor het eerst gespeeld wordt. Zoals met het volgen van elke grote droom verliep Celine Rae’s tijd in Noorwegen niet zonder uitdagingen: grote verwachtingen, heftige teleurstellingen en net-behaalde overwinningen. En dat allemaal in 15 graden onder nul. 

“In Noorwegen liggen mijn meest waardevolle jeugdherinneringen”, vertelt Celine Rae. “Al van kleins af aan bezoek ik het land jaarlijks, alleen of samen met mijn familie, en kom ik er helemaal tot rust. Het voelde daarom goed om de weg naar mijn nieuwste single ‘My Way’ - die als eerste in Oslo uitkwam - vast te laten leggen in deze documentaire.” Celine Rae: “Het nummer ‘My Way’ laat zien dat er uit groepsdruk veel overmacht kan ontstaan. Maar ook dat wanneer je gelooft in je eigen gaven en blijft strijden, je er vanzelf achter komt naar welke stemmen je echt moet luisteren.”