ER KOMT EEN VERVANGENDE DATUM VOOR DEZE SHOW, DIE WIJ ZO SNEL MOGELIJK BEKEND MAKEN.

Tangarine
Tangarine zijn de eeneiige tweelingbroers Sander en Arnout Brinks. Ze zijn niet uit elkaar te houden, hetgeen ook op hun zangstemmen slaat. De muziekgeschiedenis wijst uit dat alleen broers en zussen de beste harmonievocalen kunnen voortbrengen. Kijk wat dat betreft maar eens naar legendarische duo’s uit de folk- en pophistorie, zoals The Bee Gees en The Everly Brothers.

Op het moment dat Tangarine in 2013 de huisband worden van De Wereld Draait Door (DWDD), de populaire dagelijkse talkshow op de Nederlandse publieke omroep, worden ze een landelijk fenomeen. Zodra hun koppen op televisie komen, raakt hun carrière in een stroomversnelling. Het zal de mannen geen windeieren leggen: er volgen vele goed bezochte tours. De zalen zitten vol. Overal is het uitverkocht. Hun carrière krijgt door hard werken een solide vorm.

In hun internationale netwerk springt verder de artistieke samenwerking met de Amerikaanse band Calexico in het oog, met wie zij in meerdere en mindere mate hun laatste twee (band-)platen opnemen in hun thuisbasis Tucson, Arizona.

Meau
Nederlandstalige indie pop; een vleugje synths, warme gitaar sounds, catchy melodielijntjes en inspiratiebronnen als Eefje de Visser & RY X. MEAU, het soloproject van de zangeres, songwriter en producer Meau Hewitt (20), maakt kleine, pure liedjes over dagelijkse onderwerpen als de liefde, terugkerende vragen en eenzaamheid. Haar warme stem, eerlijke teksten en dromerige koortjes landen daar waar akoestische instrumenten en elektronische geluiden samenkomen.

His Trust Fund
His Trust Fund is het geesteskind van songwriter Philippe François. De 34-jarige Antwerpenaar kan met het hand op het hart zeggen dat hij geen betere plaat had kunnen maken. Voor hem is dit album een jongensdroom die in vervulling gaat. In zijn nummers gedenkt François de oeuvres van Paul Simon, Bob Dylan, Nina Simone, Caetano Veloso. Artiesten van een vervlogen periode, die hem nog steeds het meest naar de keel grijpen en een vindingrijkheid en oprechtheid etaleren die verder durft te graven dan de oppervlakkige geëxternaliseerde monologen die volgens hem de hoofdmoot van de hedendaagse popmuziek opmaken. Er zijn dan ook vele ontdekkingen te doen op hun eerste full album. His Trust Fund blijft weg van vette en vuile beats, snijdende synths en onverstaanbare zanglijnen. In de plaats daarvan bedienen ze ons op ontroerende folkgitaarnummers, besprenkeld met zuivere vrouwenstemmen à la Cohen, kleurrijk elektrisch gitaarwerk in de trant van Bill Frisell en de nostalgische akoestische groove van contrabas en een allegaartje percussie instrumenten die bij tijd en wijlen haast Afro-Amerikaans aandoet.